تهران پردیس

ما هر وقت به قرآن مراجعه می‌کنیم توجه داشته باشیم که قرآن معجزه پیغمبر است. یعنی خدای متعال به وسیله قرآن اثبات نبوت نبی مکرم اسلام را کرده است، این خیلی مسئله مهمی‌ است.

قرآن همه چیزش معجزه است. لفظ قرآن معجزه است، نظم قرآن معجزه است، مفاهیم قرآن معجزه است، خبر قرآن از گذشته و آینده معجزه است، بیان قرآن از سنت‌های عالم وجود معجزه است، از بطون انسان خبر دادن معجزه است؛ همه چیز قرآن معجزه است. از این معجزه بزرگ باید ما بهره ببریم، استفاده کنیم. اگر از قرآن بهره ببریم زندگی بشر به سامان خواهد رسید، همه مشکلات برطرف خواهد شد.

 قرآن می‌فرماید که مثلا: «وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ»؛ اگر به خدای متعال توکل کردید، یعنی تکیه کردید و اعتماد کردید، خدا کافی است برای شما. توکل به خدا و ترتب اثر بر توکل به خدا دارای یک شرط ذهنی است و یک شرط عملی و واقعی.

شرط ذهنی این است که شما اعتماد داشته باشید به صدق وعده الهی «وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِیلًا»؛ این را معتقد باشید. معتقد باشید که وعده الهی، وعده صادق و قاطع، این جزو زمینه‌های ذهنی توکل است. این نباشد توکل پیدا نمیشود. لذا شما ملاحظه میکنید خدای متعال مذمت می‌کند کسانی که سوءظن به خدا دارند «الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ  وَسَاءَتْ مَصِیرًا».